Tom, Rozdzial

 1     1, 5 | przystawała i aż jej oczy ~To ci śliczności, mój Jezus kochany! - szeptała
 2     1, 5 |      kaftany.~- Jezus mój, jakie śliczności, Jezus! - szeptała oczarowana
 3     1, 5 |   Naprawdę la mnie? Jezus, jakie śliczności! - wykrzyknęła rozwijając
 4     1, 11|     Jaguś, kuntentna jesteś, co? Śliczności ty moje! Jaguś, nie bój
 5     3, 26|       raz i nie dwa oglądając te śliczności i ciesząc oczy podarunkami,
 6     3, 29|         oczy trza było mrużyć.~- Śliczności, nie wełniak! Wielka szkoda,
 7     3, 29|           może weźmie...~- Takie śliczności, że dobrodziej nie widzieli!...
 8     4, 37|         podoba mój byczek, he?~- Śliczności! Lepszy od młynarzowego! -
 9     4, 38|        dotknąć i napatrzyć onych śliczności.~Szymek był właśnie kupił
10     4, 43|      nieco.~- Jezu kochany, a to śliczności, kieby malowanie!~- A pilnuj
11     4, 45|         śliczne, co?~- Juści, co śliczności... jakbym tego kazania słuchała.~
12     4, 48|     mdlejący w skwarze tęsknicy, śliczności pełna i zgoła jakiemuś cudowi