Tom, Rozdzial

 1     2, 16|         była, wieczór już stał u proga, słońce padało za bory,
 2     2, 16|         była, stanęła pokornie u proga i przez łzy, co się jej
 3     2, 20|      starym pogodził, a zaraz od proga zawołał:~- Powiestkę wama
 4     2, 22|         dopadł jeszcze w sieni u proga, ujął mocno za rękę i powiódł
 5     2, 24|     stara odpędzała ciekawych od proga kieby tych psów naprzykrzonych.~
 6     2, 25|   takiego szczęścia, co to aż do proga śmierci z lubością wiedzie,
 7     3, 33| okopconego komina.~Dojrzała ją z proga Nastka, że to ino wąski
 8     3, 36|         kaj Antek? - krzyczała z proga Józka nadziewając przez
 9     3, 36|        patrzeć! - zakrzyczała od proga.~Boryna leżał zapatrzony
10     4, 38|    Obejrzał się na nią jeszcze z proga, uśmiechnął i wszedł do
11     4, 39|       Hanka cofnęła się nieco od proga i powtórzyła przychrzypniętym
12     4, 44|       strażników prężących się u proga.~Wszystkie oczy zwróciły