Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |           Józi i zabierali się do powrotu.~- Siadajcie, Dominikowa,
 2     2, 21|        móc się skrzyknąć łacno do powrotu.~Mrok ich ogarnął i pochłonął
 3     2, 21|           niezmożona chęć zgody i powrotu do starego.~- Troje nas
 4     2, 24|    chałupą i siłą przyniewolił do powrotu, to chyba jeden Pan Bóg
 5     2, 25|   rozgłośnie - i zabierali się do powrotu.~Borynę złożyli w saniach
 6     3, 29|           prosił gorąco bojąc się powrotu strażników.~Że zaś w tę
 7     3, 33|        znajomym i buchał radością powrotu, a w końcu Grzela dopisywał
 8     3, 33| paciorkami.~- Jak się to cieszy z powrotu chłopa! - szepnęła urągliwie
 9     3, 34|         szczerze, cieszyli z jego powrotu, że zaraz po drodze jęli
10     3, 36|        dom, a tak była pewna jego powrotu i tak roztrzęsiona oczekiwaniem,
11     4, 42|           i Szymek zbierał się do powrotu, ale było mu jakoś niesporo,
12     4, 47|      prędzej spodziała niźli jego powrotu. Byłam u księżego lnu...