Tom, Rozdzial

 1     2, 23|       a cichy, rozedrgany jęk powiał po śniegach.~- Trza bieżyć
 2     2, 25|      się skryło i zimny wiatr powiał, brzaski pogasły, świat
 3     3, 26| dychanie dzieciątka, cichuśki powiał od lasów, aż rosy potrzęsły
 4     3, 30|       bory zaszumiały, wiater powiał, zatrzęsły się młode liście,
 5     3, 32|     zachodziło i zimny wiater powiał z nizin, ksiądz przyśpieszał
 6     3, 33|          Zapach młodych brzóz powiał ze smętarza i wraz też słowiki
 7     3, 36|   Przeciągły, złowróżbny szum powiał od borów.~Zatrzęsły się
 8     4, 37|  robiło i dziwnie duszno, nie powiał wiater bych najlżejszy,
 9     4, 37|      pieśnie żałobne, a kiedy powiał wiater i rozruchał pola
10     4, 38|     niekiej od łąk chłód luby powiał i zakolebał bielejącymi
11     4, 38| przeleciał, ni jaki bądź głos powiał z pól. Niebo wisiało w martwej
12     4, 46|     nad tymi rzeczami.~Wiater powiał, zaszeleściły nad nimi brzozy,