Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |       ty!... - i rozczapierzyła palce, jakby go chycić chciała.~
 2     1, 5 |         słoninę na jakie cztery palce... - rzekł, omacawszy maciorze
 3     2, 13| wysuwały się ze śniegu, kiej te palce chorością poskręcane. Sprzed
 4     2, 16|         aż jej łzy ciekły przez palce, że chowała głowę za Jędrzycha,
 5     2, 17|         tamta pierwsza umaczała palce, Hanka zaś nie odrzekła
 6     2, 20|      jak potem opowiadał Witek, palce z trzaskiem wyciągał ze
 7     3, 27|  niełacno; jak nic ma na cztery palce słoniny. - Obmacała mu boki
 8     3, 27|       ją w sercu zakłuło i same palce się sprężyły do darcia,
 9     3, 29|          a samo tak z głowy pod palce przychodzi!~Uradowana była!~-
10     3, 30|     Bylica wyciągając nieśmiało palce ku tabace Rochowej.~- A
11     3, 30|      rękoma, łzy pociekły przez palce.~- Przyjdę rano... odpocznijcie
12     4, 37| najgorzej.~A święty Pietr jął w palce trzaskać, brwie srożyć,