Tom, Rozdzial

 1     1, 11|  zadawać... bych cię znowu na ozory nie wzięli... ludzie to
 2     1, 11|       Ocyganili was, ażeby im ozory paskudne poschnęły!...~-
 3     2, 16|    gębule, na szerokie, ostre ozory.~- A koniom to nie dacie? -
 4     2, 17|         Jak im Antek przytnie ozory, to zmilkną!~- Hale, z całym
 5     2, 19|      przystrojenie kobiety na ozory i przymawiały złośliwie,
 6     2, 24|      Kobiety ją ano wzięły na ozory i tak przewlekały między
 7     3, 30| poredzać bierąc się wzajem na ozory. ~A kiej kowal się jawił,
 8     4, 38|   Dopiero ludzie wezmą nas na ozory i powiedzą, żeśmy go wygnały
 9     4, 38|    jeno, by cię nie wzieni na ozory, że tak cięgiem za mną uważasz.~-
10     4, 44| odburknął wyniośle.~Wzięli na ozory to powiedzenie, jaże się
11     4, 45|  kieby żmije. Brały ją też na ozory przy leda sposobności, a
12     4, 47|    posłyszała, że bierą ją na ozory - smarkul to był jeszcze,