Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |             żrej! - Pogładził ją po nozdrzach, aż klacz położyła mu łeb
 2     1, 3 |        liścia dębowego aż wiercił w nozdrzach.~- Wiecie, dziwno to mnie,
 3     1, 5 |       których bił taki zapach aże w nozdrzach wierciło; te miały odbyt
 4     1, 11|          smakowite, że niejednemu w nozdrzach wierciło.~Młodzież wysypała
 5     1, 12|        czule i całował po rozdętych nozdrzach. - Nie bój się, wyzdrowieję
 6     2, 14|          wychodząc.~Mróz brał, aż w nozdrzach wierciło, niebo iskrzyło
 7     2, 25|         tego szkła potrzaskanego, w nozdrzach wierciło ostre, rzeźwe powietrze,
 8     3, 26|            że ostry, przenikliwie w nozdrzach wiercący zapach płynął smugą
 9     3, 29|           chodziły takie wiercące w nozdrzach smaki, aż Witek strugający
10     3, 31| przysmażonej wiały po drogach, aż w nozdrzach wierciło.~Tylko jeden Rocho
11     4, 39|            że zapach jaże wiercił w nozdrzach, a na obwisłych nad drogą
12     4, 44|             jakieś smaki wiercące w nozdrzach.~A że mierziło się już czekanie