Tom, Rozdzial

 1     1, 9 |        Kuba docisnął się przódzi i niemałą litanię imion podał organiście,
 2     1, 11|           widną, i powagę w twarzy niemałą; pośmiewał się wesoło z
 3     1, 11|             boć narodu była gęstwa niemała; Jaguś znowu dziękowała
 4     2, 19|           na sumie, przytwierdził.~Niemała z tego turbacja padła na
 5     2, 25|      radzili głośno i z gorącością niemałą, to niejednemu trza się
 6     3, 26|  podarunkami, a ona rada wielce, z niemałą lubością powiedała, co ile
 7     3, 28|            żarła ją trwoga o niego niemała. Przewiadywała się też nieraz
 8     3, 34|      rozpytywać, kupą już tam szli niemałą, rając z cicha, młodsi puścili
 9     3, 35|            a odda wam Podlesie, to niemała praca was czeka, niemały
10     4, 37|            już głuchy.~Wiatr już z niemałą mocą zawiał i rymnął w sad,
11     4, 44|        rozniesło między gromadą.~A niemała kupa żebrała się narodu,
12     4, 45| przyjacielsko i patrząc na niego z niemałą dumą: boć lipeckie to było