Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |    potem szedł środkiem drogi w kurzawie, bo zamiatał nogami, ślepy
 2     1, 2 | rozczerwienionej zorzam zachodu kurzawie czerniał długi wóz i konie.~-
 3     1, 12|         Stajnia tonęła w mętnej kurzawie brzasków, że już kontury
 4     2, 13|        pomniejszy, że leciały w kurzawie niby te ptaszyska rozgonione
 5     2, 13| przesunęły się wnet i utonęły w kurzawie, ale Antek z miejsca się
 6     2, 17| drzewami, że stawały w śnieżnej kurzawie, i po drogach prześwistywał,
 7     2, 21|         ledwie czubami widnym w kurzawie, a jeszcze dalekim.~Wiatr
 8     2, 21|   czerwone kłęby ledwie widne w kurzawie, a bór już był niedaleko,
 9     2, 21|       stron ledwie były widne w kurzawie, stały chwiejnym, nieskończonym
10     2, 21|       bek się rozległ bolesny w kurzawie. Patrzała za nim z politowaniem,
11     3, 34|         na topolowej we srogiej kurzawie ukazał się ktosik pędzący
12     4, 37|        w tej szarej, rozdrganej kurzawie, jaka przysłoniła świat,