Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |      nie przejaśnia - ale nic, kromię burych chmur, płynących
 2     2, 25|     nikto prawdy nie wiedział, kromie Hanki, która w takich łaskach
 3     2, 25|        już nic nie było widno, kromie splątanych kup tarzających
 4     2, 25|   tarzających się po śniegach, kromie pięści walących z wściekłością,
 5     3, 32|    zgryzotą i płakaniem... nic kromie udręki wiecznej i czekania
 6     3, 32| kołującym locie innych granic, kromie tych borów czerniejących
 7     3, 34|        roboty wszyscy zarówno, kromie jednej Jagusi, która wymknąwszy
 8     3, 36|        wiedział i nic nie czuł kromie tej potrzeby głuchej a nieprzepartej,
 9     4, 39|  zbudował. No, mówię, niczego, kromie grzechu i obrazy boskiej.
10     4, 41|   pomiarkowania o niczym, nic, kromie ognia i burzy, i nic, kromie
11     4, 41|   kromie ognia i burzy, i nic, kromie wiecznie żądnej i wiecznie
12     4, 43|    milszym nad drugiego, juści kromie Jasia, ale Jasio...~Westchnęła