Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |  przeważnie starych kobiet i komorników, a za nimi bieliły się dwa
 2     1, 1 |      w oczy dorzucił jeden z komorników, stary, wynędzniały chłop
 3     2, 18|     ostro.~- A ze dwudziestu komorników we wsi siedzi i roboty kiej
 4     2, 19| zawżdy z nimi stawać - ale i komorników, i takich, co ino chałupy
 5     2, 22|    zapraszał i między swoich komorników sadzał.~Puszył się tym Jastrząb,
 6     2, 25|       to juści, że i bieda u komorników i co biedniejszych gospodarzy
 7     3, 28|      Ani chybi do któregoś z komorników...~- A może do waszych,
 8     3, 28|      I wszędzie tak źle, a u komorników to już trudno wypowiedzieć...
 9     3, 29|   plebanii, u gospodarzy czy komorników, bo żeby najbiedniejszy
10     3, 33|     co wstawić.~Któryś też z komorników ciągnął za rogi jałowicę,
11     3, 36|  coraz cięższy, zwłaszcza la komorników i drugiej biedoty.~Rachowali
12     4, 39|      bieda aż piszczy, zaś u komorników to już prosto głód - westchnęła