Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |          przetak wielkiego.~- Na dworskich zagajach i borowy go stamtąd
 2     1, 10|        Pewnie! Jak się parę łbów dworskich siekierami rozwali, to zaraz
 3     2, 14|     sucha i miętka.~- Musi być z dworskich owiec, śliczna wełna,..~-
 4     2, 25|       kół pierwszy rzucił się na dworskich; a prał, gdzie popadło;
 5     2, 25|      krzykiem ogromnym runęli na dworskich prażąc, czym kto ino mógł
 6     2, 25| rozpoznał, ale w końcu przeparli dworskich, paru już z nich leżało
 7     2, 25|          barzej na nich niźli na dworskich, że rozgorzał kiej ta żagiew
 8     3, 26|     piaszczystym pod lasem, spod dworskich stogów łubinowych, stojących
 9     3, 26|        woli nie ustąpili, pobili dworskich i wszystkich ano z boru
10     3, 27| Gulbasiak i wrzeszczy:~- Pobilim dworskich! pobilim! - i kiej wściekły
11     3, 32|       niedaleko, a przy tym i na dworskich polach działy się ciekawości.~
12     4, 43|         Sielna krowa, musi być z dworskich, kiedy kupiliśta?~- Juści,