Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |           pokoje go wołał, i tyla dobrości mu powiedział... Jezus!
 2     1, 11|         krwie ognistej tętniące a dobrości pełne i kochania, jako chmura
 3     2, 13|          na tego psa, to pewnie z dobrości? - mówiła Hanka przyklękając
 4     2, 16|           a że pieniędzy oddać po dobrości nie chciał a krzyczał, to
 5     2, 21|       najadła tłusto, nasmakowała dobrości, to może teraz i biedy popróbować.
 6     2, 25|          czynił nikomu, ale też i dobrości społecznie nie posiewał,
 7     3, 29|          u was zasłużyłam na tyle dobrości? czym? - biadoliła.~- Niewiela
 8     3, 31|        Płacą na utrzymanie, nie z dobrości je przytula! - rzekła Hanka
 9     4, 37|        jaka krzywda była!~- Ale i dobrości też nażył niewiela.~- Któż
10     4, 41|         całować po rękach za tyla dobrości.~- Zażywałem niezgorszej
11     4, 42| zapowietrzona, nie potrzebuję jej dobrości. Nie bój się, Nastuś, wyrychtuję
12     4, 47|         przesiąkłe łzami, a pełne dobrości słowa:~- Chodź do dom, chodź,