Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         na kratę, bo ani kroku po dobroci ustąpić nie chciała.~- Wyjdźcie,
 2     1, 4 |      duszę miał pełną słodkości i dobroci, jakoby po spowiedzi się
 3     2, 17|        wspominki o Antku i o jego dobroci!~Zalewała ją wielka czułość,
 4     2, 19| przytwierdzam i nie strachu, a po dobroci... Aleś mnie przyrychtował,
 5     2, 20|           świat cały, zgodnie, po dobroci, to i dwór by się ugodził
 6     3, 28|          nie dostaniecie.~- To po dobroci dacie tę oto ćwierć i połeć
 7     3, 30|         onej zwieśnie, jaką Pan w dobroci swojej czyni co rok człowiekowi
 8     3, 32|       grdykę...~- Juści, tyle tej dobroci zażyły, co te karmiki na
 9     3, 33|        Kwardy był dzisiaj i przez dobroci, że łamała sobie głowę,
10     3, 34|          nawet myśleli, czy w tej dobroci nie ma jakiego podejścia,
11     3, 34|           to chto chłopu dał co z dobroci? Żeby po najmniejszą poredę
12     3, 35|       wyraźnie - by was prosić po dobroci, żebyście nie kupowali Podlesia...~-