Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |           Kuternoga jeden, jak bryka. Kuba! - krzyknął ostro
 2     2, 15|         Kto na zwiesnę za czym bryka, od tego zimą umyka! - dorzucił
 3     2, 24|    wieczór przejechała wójtowa bryka z pisarzem i strażnikami,
 4     3, 29| postawiła na swoim i wyjechała bryką i parą koni, z parobkiem
 5     3, 30|   młyna i wkrótce wtoczyła się bryka.~Hanka była dziwnie smutna
 6     3, 32|      zasypywał... Dopiero kiej bryka skręciła ku topolowej, rozerwały
 7     3, 32|       dadzą!...~Obejrzała się; bryka już zniknęła, turkot jeno
 8     3, 33|     chleb tak go roznosi, to i bryka.~- Głównie, co się nikogo
 9     3, 34|    zdumieniu wójtowymi końmi i bryką. Zły był jakiś, bo srodze
10     4, 44|     zmilkli, bo jakaś żydowska bryka przejeżdżała, w której siedział
11     4, 45|     się w cieniu brzózek jakaś bryka zakurzona, zaś na kraju
12     4, 45|    wzieny je zajadle młócić.~- Bryka stała pod figurą, zaś on