Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |        się, płynął i bił w słońce blade; dzwony huczały nieustannie
 2     1, 5 |        Jesień szła coraz głębsza.~Blade dnie wlekły się przez puste,
 3     1, 5 |        ziemi zamierającej; słońce blade i ciężkie wykwitało z głębin
 4     1, 6 |      obrysy borów i wsi majaczyły blade, niby z przemiękłej przędzy
 5     1, 7 |          uciętymi włosami, utkwił blade, jakby wypłakane oczy w
 6     2, 16|  przejrzyste mgły niebie, jeno że blade było, ostygłe kiej ta Hostia
 7     2, 23|           gąszcz nieprzeniknioną, blade światłości pogasły, noc
 8     2, 25|           gdzieniegdzie na śniegi blade.~Jeno na Wilczych Dołach
 9     3, 26|    dzikich gęsi przepływały przez blade niebo, że boćki ważyły się
10     3, 29|           stronę lecą, a nawet to blade słońce, co się spoza rozwalonych
11     3, 34| posiniałym wschodzie jęły migotać blade, krótkie błyskawice.~Burza
12     4, 49|   niezwyczajny. Słońce wlekło się blade i jakby obrzękłe, duszno