Tom, Rozdzial

 1     2, 17|        zajrzała i powróciła do wójtowej, Jędrzych zaś dym puszczał
 2     2, 17|       że musiałem jechać, i do wójtowej zajrzyj.~- Późno to wrócicie? -
 3     3, 31|      dopłacają.~- Musi być, co wójtowej ckni się do małego; widziałam,
 4     3, 32|         ciągnące nad stawem ku wójtowej chałupie, i do nich śmigały.
 5     3, 33|        poredzajac z chłopami o wójtowej bitce, do dzieuch zęby szczerzył
 6     3, 33|        Byłeś to, Mateusz, przy wójtowej wojnie?~- Nie. Mówili, co
 7     3, 33|       o wczorajszym jarmarku i wójtowej sprawie.~Że pokrótce, jeszcze
 8     4, 45|         nasłuchał się wyrzekań wójtowej; przyjrzał się w kuźni,
 9     4, 49| rozległ się głos przechodzącej wójtowej:~- Jak wczoraj pojechał
10     4, 49|     suche ślepie.~- A mnie żal wójtowej! Biedna kobieta, panią se
11     4, 49|      organiściny pociągnęły do wójtowej.~Wyszła do nich, zapuchnięta