Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |       chałupę, nama tutaj nie wieje.~- Rzekłeś... to swoją stronę
 2     1, 12| Kiełbasa widzi mi się czujna, wieje od niej. ~- Dyć umyślnie
 3     2, 13|       biednemu wiater w kłęby wieje! Sama to ostanę, co? - podnosiła
 4     2, 18|       to przyspieszyć na taką wieję, po omacku szłam całkiem,
 5     2, 18|      Kiej prawdę mówię... tak wieje, tak ciepie, że ustoić trudno...~-
 6     2, 22|       a tuż za nim Mateusz.~- Wieje to jeszcze? - spytała któraś.~-
 7     2, 22|       Juści, biednym to zawdy wieje w plecy - mruknęła Kobusowa.~-
 8     2, 24|  wzrokiem w siebie, w te lute wieje smutków, w te żałosne odmęty
 9     3, 28|   mocno podparłszy kołkami.~- Wieje sielnie, jeno ciepły jakiś,
10     3, 31|   mówiąc:~- Na wschodzie - tu wieje...~- Na północy - tu ziębi...~-
11     4, 41|  dziadku! ~- Nie z trybularza wieje, nie, a chociem i tego zwyczajny,