Tom, Rozdzial

 1     2, 15|       zęby grały w czerwonych wargach jako sznur paciorków...
 2     2, 21|      widniała w jej zaciętych wargach. Nie przerażał ją jak dawniej,
 3     2, 25|      biły im kołatliwie, a na wargach plątały się słowa czułości
 4     3, 30|    zęby mu grały w czerwonych wargach, smukły był, rosły i biały
 5     3, 33|       zęby grały w wiśniowych wargach i cała gębusia, zarumieniona
 6     4, 39| judzący prześmiech wił się na wargach.~Wójtowa wywarła już gębę
 7     4, 39|   hardość i zły prześmiech na wargach, ale pobielała na płótno,
 8     4, 41|      jeno wionął po zwiędłych wargach, rozjarzyły się oczy i przysunąwszy
 9     4, 45|      rozchylonych, czerwonych wargach.~Zaraz po kościele zabrał
10     4, 47|  prześmiech zatlił się na jej wargach, złożyła ręce i zapatrzona
11     4, 48|       na spąsowiałych z nagła wargach, rozmigotał się płomieniami