Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |          kto się go nie bojał. A sposobna jucha była do wszystkiego;
 2     2, 17|         wytrzymać, a upatrzywszy sposobną chwilę pobiegła do matki,
 3     2, 21|            Byłabyś mu pod ręką w sposobną porę... to nie wiada, jak
 4     2, 22|    dobrze, aż i wyczekał na porę sposobną, kiej gospodarz razu jednego
 5     3, 29| powiedział, jakoś do wszystkiego sposobna! - rzekł od niechcenia idąc
 6     3, 30|        tylko ostał i upatrzywszy sposobną porę, jął prosić gospodyni,
 7     3, 31|           Odpłacim się jeszcze w sposobną porę!~- A zawdy w niedzielę
 8     4, 40|     pamiętała i na wszyćko miała sposobną radę.~A skoro Witek pognał
 9     4, 44|         w próżne - i upatrzywszy sposobną porę przystąpił i śmiało
10     4, 47|          to sporo się szykuje.~- Sposobną porę se wybrały, na największą
11     4, 48|          sam wieczór upatrzywszy sposobną porę wziął książkę i niepostrzeżenie