Tom, Rozdzial

 1     1, 9 |              ta miedź stygnąca, spod sinych chmur zaczęły płynąć stada
 2     2, 13|      jesienią i porykujący tłukła po sinych dalach jako ten zwierz srogi
 3     2, 13|               a pełne pręg i gruzłów sinych, pełne plam i rojowisk strasznych -
 4     2, 14|              ino kiedy niekiedy spod sinych powiek wysuła łza jaka paląca
 5     3, 31|      zadudniały głucho drogi, a spod sinych rzadkich mgieł jęły się
 6     3, 31|              bo od ziem, od drzew, z sinych dalekości, od wód błyskających
 7     3, 32|     przesiąkłych czerwienią mdlało w sinych wysokościach, słońce zesunęło
 8     3, 33|             to pole nieobjęte, kaj w sinych oprzędach mgieł, leżały
 9     3, 36|         przebłyskiwała niekiedy spod sinych przesłon oroszone trawy
10     3, 36|              jeszcze straszniej i po sinych policzkach toczyły się ciężkimi
11     4, 37| zawrzeszczały gęsi, taplające się po sinych, spienionych kałużach.~Dopiero