Tom, Rozdzial

 1     2, 23|        ciemnica... i... - szeptała rzucając mu się na szyję i obejmując
 2     2, 25|            uwijali się przodownicy rzucając, gdzie trzeba było, to słowo
 3     3, 27|          łóżka i drugich uprzątań, rzucając niekiedy przyczajone spojrzenia
 4     3, 28|          Aż w końcu oprzytomniała, rzucając w kąt maglownicę ściskaną
 5     3, 29|      sprawka! - zawyrokowała Hanka rzucając się zajadle do izby, ale
 6     3, 31| przyodziani, zeskakiwali z wasągów rzucając pozdrowienia kobietom nadchodzącym
 7     3, 32|         kobiety rajcowały z cicha, rzucając jeno w potrzebnym miejscu
 8     3, 32|           oblejesz!... - krzyczała rzucając się z grabiami. ~Ale wnet
 9     4, 39|         taś, taś, taś! - zwoływała rzucając na przynętę przygarściami
10     4, 39|          nimi!~Rzekła wzgardliwie, rzucając jej w twarz papierem:~-
11     4, 41|       wykute, wynosiły się nad nim rzucajac po oczach chwiejny i morzący