Tom, Rozdzial

 1     3, 29|         między sobą.~- Poredzim, Rochu, poredzim, ino bez te ścierwy
 2     3, 31| pokazywała się, nawet Magda, a o Rochu to jakby słuch za- ginął:
 3     3, 31|       trzeci korzysta!~- Prawda, Rochu, ale niech no dwóch się
 4     3, 31|               Wie się już o tym, Rochu, między nami, jeno chłopy
 5     3, 34|        odezwała:~- Byście mi to, Rochu, ołtarz pomogli przystroić...~-
 6     4, 40|        Bóg, że je zmożemy. Hale, Rochu, a kajże to nasze gościńce?~
 7     4, 44|          to jakby wiedział już o Rochu - ktoś szeptał.~- Jak nie
 8     4, 46|       Właśnie, co jeno przyszli. Rochu, a chodźcie no do nas! -
 9     4, 46|    Skrzyknę wieś i nie damy was, Rochu! - srożył się Michał, wyłamując
10     4, 46|    tocząc oczami.~- Nie bajdurz! Rochu, za bróg i w żyta, prędzej
11     4, 47|          Nie wiecie to niczego o Rochu?~- Nic a nic - odwrócił