Tom, Rozdzial

 1     1, 9 |    środku, siedziało piekło przytajone, gotowe za lada czym wybuchnąć...~
 2     2, 21|    brzmienia pacierzów i te przytajone, konające nuty - bór stawał
 3     2, 21|   się pólka mchów, to jakby przytajone przed zimą żółkłe jagodziny
 4     2, 22|   przeciwił, jeno domyślne, przytajone uśmiechy zaczęły latać po
 5     2, 25|    i szepty ciche, trwożne, przytajone drgały w mroku kiej ten
 6     3, 26| kiej matczyne całunki, i to przytajone jeszczech dychanie ziemic,
 7     3, 30|   każdym sercu krzewiły się przytajone srogo radoście, że to za
 8     3, 31|    za nimi.~Snadź trafiła w przytajone chęci, bo Jagna poniesła
 9     3, 32|    płonąć, rozgorzały wody, przytajone w gąszczach, i cały bór
10     4, 45|   nawet pokrzywy i chwasty; przytajone pod płotami, aż matka biegająca
11     4, 49| kłębem zwiły się w nim jeno przytajone a wiecznie czujne miłowania