Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |       napominał i do opamiętania przynaglał, nie pomogło, a potem ino
 2     1, 11|       Kuba was pilno potrzebuje- przynaglał chłopak.~- Gorzej mu to?~-
 3     2, 13|          jeszcze podcinał batem, przynaglał i coś ze śmiechem powiadał.
 4     2, 19|       ręce, pieniądze im rzucał, przynaglał grać i tańcował, że w końcu
 5     2, 22|         parobek u drzwi stojał i przynaglał!~Na wielką wojnę się miało,
 6     3, 31| rozrzucił, a wszędy do pośpiechu przynaglał, jakby i ekonom nie poredził
 7     3, 35|          plewy przecież idzie! - przynaglał Rocho, dobrze miarkując,
 8     4, 39|      Chodźcie prędzej, kobiety - przynaglał kowal i gdy weszli do chałupy,
 9     4, 41|       częściej jeno cmokaniem je przynaglał, gdyż do cna ustawały, robota
10     4, 44|        na drogę i coraz głośniej przynaglał chłopów zasypujących wyrwy
11     4, 46|      ociec rodzony, ale że Antek przynaglał, to pobłogosławiwszy jeszcze