Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |      pies... a do nikogój słowa przemówić i rady znikąd ni pomocy -
 2     2, 13|        mrozem oblał duszę - ani przemówić do niego, ni przystąpić
 3     2, 16|      rozumie człowieczą mowę, i przemówić jest zdolne, że to między
 4     2, 20|         że słowa nie było z kim przemówić, tyla było całej uciechy
 5     3, 29|         i wiedział, jak do kogo przemówić, to i raz po raz ciągał
 6     3, 29|        do izby, słowa nie mogąc przemówić a jąkając się jeno i czerwieniąc
 7     3, 32|      się do siebie, a ona jedna przemówić nie ma do kogo! Cały naród
 8     4, 40|    brakowało i ledwie poredziła przemówić, rzekła spokojnie jakby
 9     4, 40| dzieciątko.~Długo nie poredziła przemówić, ale cóż to mogła rzec i
10     4, 45|    radosny lęk, że ledwie mogła przemówić.~- Lada dzień zaczną się
11     4, 48|     chwilę, że nie było sposobu przemówić do niego ni nawet stanąć