Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |       ze strachu, nawet Hanka podniosła się na progu i stała bezradna,
 2     1, 3 |       takich Jaguś moja, nie.~Podniosła głowę i jastrzębimi oczami
 3     1, 3 |  wesoło i modre, ogromne oczy podniosła na niego, i uśmiech przeleciał
 4     1, 5 |       mocno kopnął leżącą, że podniosła rozczochraną głowę. - Przynieś
 5     2, 16|   przemieniło z nagła, bo się podniosła ze skrzyni prawie wesoła,
 6     2, 17|       że prawie z płaczem się podniosła i wolno a ciężko poszła.~
 7     2, 17|      rozmarzenia, z żalem się podniosła i wychodziła z drugimi,
 8     2, 22|     padła przed Nią na twarz.~Podniosła ją świętymi rączkami, otarła
 9     3, 28|  używa se do woli...~- Jakże?~Podniosła się niespokojnymi oczyma
10     3, 33| Właśnie krowę doiła w sadzie; podniosła na niego oczy dziwnie smutne,
11     4, 37|     trupa.~Wrzask ci straszny podniosła, zbiegli się wnet wszyscy