Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |      gospodyni! - Tu westchnął pobożnie na jej intencję, i żal go
 2     1, 3 |     zdjął kapelusz i westchnął pobożnie.~Droga była pusta i zasłana
 3     1, 3 |    czapką na rękach, wpatrzony pobożnie w sędziego, a Kozłowa darła
 4     1, 4 |      ścianach i przeżegnał się pobożnie, i westchnął, a tak się
 5     1, 4 |   śpiewał z innymi, zapatrzony pobożnie w ołtarz, gdzie u góry był
 6     1, 5 |     dziw ogarniał słuchających pobożnie, a niejednemu i uwierzyć
 7     1, 9 |         i składali to wszystko pobożnie w beczki - a były one księże,
 8     1, 9 | resztki wieczerzy, żegnały się pobożnie i szeptały:..~- Naści, pożyw
 9     2, 16|  pochwalone!~Powtórzyli za nim pobożnie i wpili się oczami w tę
10     3, 31|       się długo dokoła, żegnał pobożnie, pacierze szeptał i w cichości
11     4, 49|        głos, kto jeno wzdychał pobożnie nabierając przy tym tchu