Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         się nabożnie i wpatrzony nieprzytomnie w ogon szkapy, jakoby w
 2     1, 10|       kto chciał, ja!... - wołał nieprzytomnie i gadał, co mu ślina na
 3     2, 13| przyjdzie, ostatnia! - zawodziła nieprzytomnie.~- Rycz, to ci ano ode łba
 4     2, 19|    całowania! Oczy mu ino latały nieprzytomnie i w piersiach wzbierała
 5     2, 19|             bełkotał Antek zgoła nieprzytomnie i przysuwał się z pięściami,
 6     2, 19|        przystawał, rozglądał się nieprzytomnie, nasłuchiwał trwożnie, bo
 7     2, 25|          się za włosy i krzyczał nieprzytomnie:~- Zabili go! Zabili!~Aż
 8     3, 31|        one rozmamłane opowiadały nieprzytomnie pośród płaczów i lamentów,
 9     3, 35|          Wynoś się!... - ryczała nieprzytomnie.~Musieli przez moc gasić
10     3, 36|      dość długo, rozglądając się nieprzytomnie, a niekiedy gmerząc palcami
11     4, 46|        się do niej, zaskrzeczała nieprzytomnie:~- Schowałam go pewnie pod