Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |         były słoneczne, ale tak martwe i nieme, że poszumy lasów
 2     1, 6 |       ziemia rodzona w jesienne martwe noce - bo jako ta ziemia
 3     2, 16|         roziskrzone, a głuche i martwe, ino czasami ptak jakiś
 4     2, 21|         nastawały długie, zgoła martwe cisze, w których słychać
 5     2, 25|      jeszcze oniemiałe, czarne, martwe, a już jakby dychające ciepłem
 6     2, 25|         kupy gałęzi, wierzchoły martwe i kloce potężne, obdartym
 7     3, 26|          zorze rozsączały się w martwe siności, że na niebie poczynały
 8     3, 26| przymilkli i opadło ich głuche, martwe milczenie. - Gdzie to po
 9     3, 30|   wesele, budzi omdlałe, ożywia martwe, wznosi przygięte, jałowe
10     3, 32|       dolę swoją poczynało i co martwe jest.~Naród zaszumiał nową
11     4, 47|      Jasia, skoro zajrzał w jej martwe oczy i w tę stężałą na grudę