Tom, Rozdzial

 1     1, 9 | piekło przytajone, gotowe za lada czym wybuchnąć...~Jakże,
 2     2, 20|     kieby pod dachem, któren lada chwila ma paść na głowy.~
 3     2, 25|    się na drzewa i potykał o lada jaki korzeń..,~Mało kto
 4     3, 28|    boć rozumiała, że musi tu lada chwila przylecieć kowal
 5     3, 28|  śmierci, bo stara liczy, że lada dzień zamrze. Ale pochowek
 6     3, 30|      miłosierdzie Pańskie, a lada dzień powrócą wszystkie
 7     3, 34|       Musicie być gotowe; że lada dzień skończy.~- Pewnie,
 8     3, 36|  Więcej mu już nie potrzeba, lada godzina uśnie... - powiedział.~
 9     4, 37|      i pogrzeb musi mieć nie lada jaki. No, mówię, nie lada
10     4, 37|    lada jaki. No, mówię, nie lada jaki! - powtórzył groźnie,
11     4, 45|    ledwie mogła przemówić.~- Lada dzień zaczną się żniwa.~-