Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |       rzekł w końcu, przyniósł kosę ze stodoły, poostrzył ją
 2     1, 10| przestraszony, bo Antek puścił kosę i szedł ku niemu blady,
 3     2, 25|        las! Kto ino ma z czym, kosę, to z kosą, cepy, kłonice,
 4     3, 36|       ktosik zaczął naklepywać kosę, że cieniuśki, ostry brzęk
 5     3, 36|     szerokim rozmachem spuścił kosę, tnąc już raz za razem,
 6     3, 36|     niekiedy przystawał któryś kosę naostrzyć lebo grzbiet wyprostować
 7     4, 40|    tygodnie czas mu będzie pod kosę! Byle jeno grady nie zbiły.~
 8     4, 45|       ktoś wóz rychtował, ktoś kosę nakuwał sposobiąc się do
 9     4, 49|     coraz więcej narodu, wziął kosę na ramię i śpiesznie poszedł
10     4, 49|       grzbiet, już miał rzucić kosę i lecieć na ratunek, ale
11     4, 49|   przyuczone ręce same wodziły kosę kładąc pokos za pokosem.~
12     4, 49|       przeciągły krzyk.~Rzucił kosę i przysiadł pod żytnią ścianą,
13     4, 49|  Porwał się na nogi, naostrzył kosę osełką, przeżegnał się,