Tom, Rozdzial

 1     1, 9 |       surowym, przegniłym tchem jesieni.~Cicho było, tą dziwnie
 2     1, 11| przesycony światłem dogasającej jesieni i ciepłem ostatnim.~Ogłuchła,
 3     1, 11|    ruble i jako te listeczki na jesieni, papierki leciały.~Więcej
 4     2, 14|          Moiściewy, a to już od jesieni wiadomo było... a mówiłam,
 5     2, 16|        bociek, którego to był w jesieni chorego przygarnął, wykurował,
 6     2, 16|       urodniejszą była niźli na jesieni przed weselem.~Nie dziwota
 7     2, 18|  pomarło chudziakowi jeszcze na jesieni.~- Mówił mi ksiądz o tym.
 8     2, 22|   historię, jak to u Borynów na jesieni:~- A pamiętasz to, Józia,
 9     3, 31|   obsieje, to straszno myśleć o jesieni!~Wóz jakiś zaturkotał. Józka
10     3, 32|       któraś.~- A dawno, coś na jesieni! Zimowałem se u miłosiernych
11     4, 38|    chycić się tej ziemi:~- A na jesieni obrobić, jak się patrzy.~-