Tom, Rozdzial

 1     1, 10|    to byt sam! Jezus mój! - jęknął ciężko i porwał go dziki,
 2     2, 18|   poradzą te biedaki, co? - jęknął.~- Nic im nie poradzę, a
 3     2, 19|     i na moje zatracenie! - jęknął cicho i aż się zerwał, tak
 4     3, 33| ciebie!~- Jagusia! - ledwie jęknął.~- Do swojej żołnierki wróć
 5     4, 41|     na wszystkim świecie! - jęknął i strasznie zapragnął jeszcze
 6     4, 41|     roków, Jezus kochany! - jęknął chytając się za głowę. ~-
 7     4, 41|     matka tak krzywdziła! - jęknął ocierając rękawem łzy, ale
 8     4, 41|    A może to już po mnie? - jęknął w trwodze. ~Wszyscy jakby
 9     4, 46|   stawem...~- To po mnie! - jęknął Rocho zwieszając smutnie
10     4, 46|   za co, mój Boże, za co? - jęknął Grzela.~- Że chcę prawdy
11     4, 48|     i Syna! Co mama mówi! - jęknął w najgłębszym oburzeniu.~-