Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |    wszędy lśniła się pozłota, jarzyły się świece i stały bukiety
 2     1, 12|      a każde oczy weselem się jarzyły i radością.~I tak szło przez
 3     2, 19|   onych dalekościach, tak się jarzyły bystro, aż po śniegach szły
 4     2, 19|  brakowało, w oczach skry się jarzyły, a w sercach była taka muzyka,
 5     2, 25|    ówdzie nie stopione śniegi jarzyły się ostrą białością, kiej
 6     2, 25|      szedł od niego, ale oczy jarzyły mu się kiej wilkowi, szedł
 7     3, 30| granatowe pola nieba, kaj się jarzyły gwiazdy dalekie.~Noc szła
 8     3, 30|       modre oczy niby gwiazdy jarzyły się spod lnowych, gładko
 9     3, 31|       przed wyrojem. Do późna jarzyły się wszystkie okna, do późna
10     4, 38|   pozdrowił. Jeno oczy się im jarzyły i brody trzęsły, jakby ze
11     4, 42|   niebie już się coraz barzej jarzyły złociste smugi świtania.~