Tom, Rozdzial

 1     1, 5 | przepitą, a głos cienki, jakby dzieciątka.~Pisarz pracował, aż pióro
 2     2, 14|       ino przymila i kiej koło dzieciątka zabiega....~Gniew ją przejął
 3     2, 16|        to Gody szły, Pańskiego Dzieciątka święto, radosny dzień cudu
 4     2, 16|        koło niej jak koło tego dzieciątka rozgrymaszonego, głaskali,
 5     2, 16|   aniołowie, do świętych nóżek Dzieciątka przypadali sercami i całą
 6     2, 16|      aż pod te święte nóżeczki Dzieciątka.~Gdy już i drugą mszę wysłuchali,
 7     2, 20| żałosnymi oczami skrzywdzonego dzieciątka spozierała na niego i tak
 8     2, 25|   jastrząb na gąsięta i dusiła dzieciątka, biorąc kajś niekaj i starsze,
 9     2, 25|    przyzby z kądzielami, nawet dzieciątka wynoszono w kołyskach na
10     3, 26|       wiater, jako to dychanie dzieciątka, cichuśki powiał od lasów,
11     4, 42|        pieszczotliwie kieby do dzieciątka:~- Poczekaj ździebko, sieroto,