Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |       podłogi skrzypiały i stół dygotał, że raz w raz flaszki pobrzękiwały
 2     1, 9 |         się trząsł w sobie, tak dygotał każdą kosteczką, że ani
 3     1, 11|       buchał wrzawą, światłami, dygotał, trząsł się, trzeszczał,
 4     1, 12|         w hulance, a każdy nerw dygotał do taktu, każdy ruch był
 5     2, 15|       przerwy, trząsł się cały, dygotał i pracował wszystkimi gankami,
 6     2, 15|       przygłuszał rozmowy, młyn dygotał bezustannie, szary tuman
 7     2, 17|      mrokach... a strach w niej dygotał, krzyk jakiś leciał za nią,
 8     2, 22|        okno i strachem utajonym dygotał.~- ,,Dawno to już się działo,
 9     3, 35| wyciągały pazury i niejeden aże dygotał z gotowości, gdy Rocho ogarnął
10     4, 49|      blady był kiej trup i cały dygotał.~- A wiem, prawo za nimi! -
11     4, 49|       trwogi, choć trząsł się i dygotał z niespokoju. - Wszyćko