Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |       ja sierota, biedna!... O dola moja nieszczęśliwa!... Abo
 2     1, 7 |     tak je rzewnością przejęła dola Pańska i ta Burkowa przygoda;
 3     1, 11|      Hej! Nie uciekniesz przed dolą, chyba pod tę świętą ziemię;
 4     2, 13|  oprzeć się temu, ni nawrócić. Dola go rzuciła we świat.~Jeszcze
 5     2, 16|         że nad człowiekiem zła dola ma moc swoją i to cierpienie.~-
 6     2, 21| zadumała się głęboko nad swoją dolą rozważając powoli rady ojcowe.~
 7     3, 29|       i wielce się litując nad dolą pokrzywdzonego narodu.~Właśnie
 8     3, 32|  zadawnione gniewy, a pospólna dola i opuszczenie kłoniły je
 9     4, 37|      się nad człowieczą smutną dolą.~Wielu, którzy żyli z nieboszczykiem
10     4, 37|        Taka to już człowiekowa dola - powiedział smutnie.~-
11     4, 49|    świat, a ślepe i nieme kiej dola człowiekowa. I trwało tak