Tom, Rozdzial

 1     2, 15|          zgoła niepodobny był do dawnego. Dziwowali się temu ludzie
 2     2, 16|          nie chciał już zabierać dawnego miejsca pomiędzy gospodarzami
 3     2, 20|          przeminęło i powróci do dawnego, odetchnęła z ulgą i jęła
 4     2, 20|   Jagusią.~Wszystko powracało do dawnego stanu, ale już nie powróciła
 5     2, 21| spozierając mu prosto w oczy bez dawnego lęku i zestrachanej pokorności,
 6     2, 24|        zaś wszystko powróciło do dawnego, ciekawość przygasła, gniewy
 7     2, 24|      cosik, jakby ostatni płomyk dawnego miłowania, niby to zarzewie,
 8     2, 25|            Wszystko powróciło do dawnego tak prędko, że w nowych
 9     3, 33|       Lipcach wracało z wolna do dawnego, jakoby po tej burzy srogiej,
10     4, 40|        Niech jeno Antek wróci do dawnego, to jej rura zmięknie -
11     4, 49|      Lipcach wróciło wszystko do dawnego, ale skoro jeno słońce wyniesło