Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        na sądy... Laboga, że to człek nigdy obrobić się nie obrobi,
 2     1, 2 |          Ho, ho! tyle roków się człek telepie po tej świętej ziemi,
 3     1, 3 |         i z ciebie, biedoto, że człek se podje w niedzielę...~
 4     1, 3 |         w niego, ale Boryna, że człek był w latach, nie wicher
 5     2, 14|        bo Stachowa słaba... ani człek nie kichnie od niej... -
 6     2, 15|     tego po trochu - bo jak się człek przyłoży, to mu i w piekle
 7     2, 15|    cięgiem, szumi, huka, że ani człek się spodzieje, kiej pęknie
 8     2, 24|         mroźne a tak rzeźwe, iż człek z lubością nim dychał. Poweselał
 9     3, 30|   wszędzie, taka, co to jak się człek do niej przyprze, to jakby
10     3, 32| powrósła kręcił i Boga chwalił. Człek się wyporządził i pieskowi
11     4, 37|         cichości Maciej Boryna, człek sprawiedliwy i mądry, chrześcijan