Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |      rok idzie... Hanka kiej ta ćma łazi, a choru je jeno, i
 2     1, 6 |     Juści. Noc zaruteńko i taka ćma, że się drogi nie rozezna.
 3     1, 7 |      jak to zwyczajnie, kiej ta ćma łaziła abo mruk.~- Czerwono
 4     1, 7 |    bydlę, że taka kurzawa, taka ćma się podnosiła, co i świata
 5     1, 8 |          Że to plucha, błocko i ćma, tośwa z Szymonem wstąpili
 6     1, 9 |         lubią kozy wychodzić... Ćma była, tom siedział długo...
 7     2, 13| opadającej nieustannie.~Biaława ćma się czyniła, rosła, stawała;
 8     2, 17|       wolę po dniu, śnieg pada, ćma!... - tłumaczyła zniechęcona
 9     2, 21|   rozkłębiona, przewalająca się ćma. Wicher zaś wciąż parł ku
10     4, 37|   Prawie o samym północku gęsta ćma przywaliła ziemię, pogasły
11     4, 37|   wigilia świętego Jana, ale co ćma była i plucha, to mało kto