Tom, Rozdzial

 1     2, 14|   wodziła po śniegach. Hale, ani żywej duszy nie ujrzał na drogach
 2     2, 16|     sosna przy sośnie, a nigdzie żywej duszy; tyle co te ptaszyska
 3     2, 16|          kołysał pod naporem tej żywej fali, i przysłaniał mgłą,
 4     2, 24|      biegł za nim i smagał go do żywej krwie.~Jakiś krzyk rozpaczliwy
 5     3, 26|          na Kłębowych morgach ni żywej duszy! - zauważyła przy
 6     3, 30|          i mnie zapowietrzone do żywej skóry dojęły!- użalała się
 7     3, 32|   koleiny, głęboko wyrznięte.~Ni żywej duszy nie wypatrzył pod
 8     3, 34|        nie bój się...~- Jakby do żywej osoby mówi - szepnął zdziwiony
 9     4, 37| ćwierkania, kieby ten jeden głos żywej, serdecznej żałości:~- Pomarł!
10     4, 45|         się prędko, na drodze ni żywej duszy, jeno co kancelaria