Tom, Rozdzial

 1     2, 21|      wolna przygasały w niej złoście i bladły, kiej te kwiaty
 2     2, 25|      i te wszystkie krzywdy, złoście, jakimi się karmił od dawna,
 3     3, 30|   grzechy nasze, zabit przez złoście, bezbożności a nieposłuszeństwo
 4     3, 31|  kłyźnią się, dzielą i przez złoście wydają wrogowi. Mądre i
 5     3, 32|    znowu w sercach zawrzała, złoście sprężyły dusze i oczy poczęły
 6     4, 37|      rozpusta a pijaństwo, a złoście krzewią się coraz barzej.~
 7     4, 41| bronić. Odpadły go wszystkie złoście, a serce się rozdygotało
 8     4, 41|       Ale może już najbarzej złoście i głupie podjudzania.~Przystanął
 9     4, 42|      to śmiech, to płacz, to złoście i wyrzekania ! Loboga !~
10     4, 45|     że raz w raz porywały go złoście, to śmiech spierał, to przejmowało