Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |       zdzierał czapkę ze łba, żegnał się nabożnie i wpatrzony
 2     1, 5 |      jeszcze za się za rolę i żegnał ją westchnieniem do wiosny.~
 3     2, 21| spoglądał nań z przerażeniem, żegnał się, ale nie śmiał się odezwać,
 4     2, 25|   borom, a naród przetrwożony żegnał się i skrzepiał w sobie,
 5     3, 31|    prostował, nabierał dechu, żegnał, potaczał oczyma po rolach,
 6     3, 31|    obzierał się długo dokoła, żegnał pobożnie, pacierze szeptał
 7     3, 32|   żywicielkę, że niejeden się żegnał, niejeden "Pochwalony" mówił
 8     4, 37|        że raz po raz ktoś się żegnał i pacierz zaczynał roztrzęsionymi
 9     4, 48|  smutek.~Proboszcz od ołtarza żegnał odchodzących, a kiej się
10     4, 49|     tchu i mocy, a każden się żegnał, w garście spluwał, nogami