Tom, Rozdzial

 1     2, 13|    gotów był ją rozdzierać. Ale żalu do niej nie miał.~- Kobieta
 2     2, 16|         śmierci, to aż płakał z żalu.~- Bo poczciwości to był
 3     2, 17|       ale dusza jej krzyczała w żalu i męce bo rwała się do niego,
 4     2, 20|      ale serce skwierczało mu z żalu i boleści, nawet rzemieni
 5     3, 26|     pomierały...~Rozmyślała bez żalu wchodząc na drogę biegnącą
 6     3, 29|   niejednej łzy się puszczały z żalu.~- I gdzie się podziejem
 7     3, 29|   przymierzać i z westchnieniem żalu oddała.~- Swojemu chcesz
 8     3, 30| lipeckie ludzie zatrzęsły się z żalu i przypomnienia krzywd tak
 9     4, 41|        tak pełna niezgłębionego żalu, że już nie poredził się
10     4, 46|        Dziw się nie popłakali z żalu, on zaś przyklęknął, odmówił