Tom, Rozdzial

 1     2, 13|      się w góry przeogromne i zalały niebo czarnym, strasznym
 2     2, 13| straszne - uderzyły na wieś i zalały wszystko lodowatą, brudną
 3     2, 16|     Ale upadł na ławę, łzy mu zalały głos, trząsł się cały ze
 4     2, 24|     jakby się naraz wściekła, zalały ją wspomnienia krzywd, że
 5     3, 26|      jako ten deszcz rzęsisty zalały jej serce i spływały po
 6     3, 35|       jak ten pies!...~Łzy mu zalały gardło.~Jędrek też ryknął
 7     4, 39|    najgorsze.~Hance naraz łzy zalały oczy, pamięć zdrad Antkowych
 8     4, 40|        Tyżeś to! Tyżeś! - łzy zalały resztę słów nabranych radością.~-
 9     4, 47|      już ku schyłkowi, a izbę zalały czerwone zorze zachodu,
10     4, 48|   rozjarzyły się oczy i miody zalały serce, nie dał se jednak