Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |        splątane nieco przędziwo zagonów, płachty pól szarych, sznury
 2     1, 1 |       ziemi, dochodził do końca zagonów, nabierał z worka zboża,
 3     1, 7 |        czerniały się grzbietami zagonów spośród siwej, spienionej
 4     3, 26|      pod wodą, że jeno grzbiety zagonów przemiękłych łyśniły się
 5     3, 26|        I aby być bliżej jeszcze zagonów, zlazła z drogi na ścieżkę
 6     3, 28|        i tak nie ogryziesz tych zagonów, byś latego i gorszym jeszcze
 7     3, 31|     Naród w pokorze przywarł do zagonów, ścichnął i ze wzdychem
 8     3, 32|       Baby gmerały przygięte do zagonów, podobne do kłębów szmat
 9     3, 32| kuropatw, szorujących w poprzek zagonów.~Przycichły z nagła rozmowy,
10     3, 32|         albo i przypaść do tych zagonów i zapłakać.~Tylko Hanka