Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |   jenszej gadziny...~Skończył wrychle jeść i wstał, bych się nieco
 2     1, 4 |  obiad był syty a długi, to i wrychle zapomniał; bo mięso było,
 3     1, 8 |       kąt ciągnął.~Dominikowa wrychle się opatrzyła, że czas już
 4     2, 13|       z Weronczynymi dziećmi, wrychle też jazgoty a wrzaski szły
 5     3, 26|      dojdę se już pomaluśku a wrychle, dojdę...~- Do Kłębów śpieszycie?~-
 6     3, 28|    ślepiami.~Ale snadź jej to wrychle obmierzło, gdyż się w robocie
 7     3, 31|    zarobili na sutsze jadło. ~Wrychle też, pod przewodem kobiet,
 8     3, 33|    bied, to i nie dziwota, co wrychle zapomnieli o nim, zaś jeśli
 9     4, 37| zgrozie.~Szczęściem, że Hanka wrychle się opamiętała i chociaż
10     4, 37|       święcie czy jarmarku.~A wrychle i sam dzień się podniósł,