Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |       mu leżało na sercu niby węgiel rozżarzony, bo aniby mógł
 2     1, 12| skibkę chleba, soli szczyptę, węgiel, wosk z gromnicy i pęk kłosów
 3     2, 13|   ciężko było nosa pokazać za węgieł , tyla że niecierpliwsze
 4     2, 16|     chleb wysadzić, bo się na węgiel spiecze; zajmij się lepiej
 5     2, 16|      szepnął jej gorącymi jak węgiel ustami w same ucho:~- Jaguś!
 6     3, 28|        wieprzek czochał się o węgieł i pokwikiwał z cicha...~
 7     3, 33|     jej krowę cochającą się o węgieł.~- Obrosła gnojem kiej skorupą:
 8     3, 35|      chytając się pazurami za węgieł.~Nie pomogły prośby ni molestowania,
 9     4, 43|      że cosik tak się cocha o węgieł, jaże się buda zatrzęsła,
10     4, 44|      Antek, wsparty plecami o węgieł karczmy, gadał krótko, mocno