Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |    rozmarzenia, ale hardości nie stracił, bo jął się nieustępliwym
 2     2, 15| przydusił, aż tamten dech i głos stracił, drugą ujął za pas, wyrwał
 3     2, 16|          duszy widno jeszcze nie stracił całkiem.~- Pięć roków we
 4     2, 20|      Witek, któren całkiem serce stracił do gospodarza za tego boćka,
 5     2, 21|      zapłacić:~- Odbierę se, com stracił, odbierę... - mówił spokojnie.~-
 6     3, 29|         Myśleli, że rozum do cna stracił.~Naraz poruszyli się wszyscy,
 7     3, 31|          Nic inszego, jeno rozum stracił - mówiła Hanka unosząc głowę,
 8     3, 32|           ale że koń wystraszony stracił wiatr, nie wiedząc, w jaką
 9     3, 35|        co jeden Jędrek głowy nie stracił i wziął się po drugiej stronie
10     4, 49|     niewoląc ją do odpowiedzi.~- Stracił na Jagusię, wiadomo.~Tego